przemyślenia

Byłaś mi dniem słonecznym
Noc czarna koszulę mu tkała
Odszedł i stał się już wiecznym
A dla mnie twa miłość została

A w mym sercu bezkres pustyni
Gdzie żywot tli się niezdarny
Co mnie szczęśliwym dziś czyni?
Samotność i los mój marny

autor: Mesteno

Piękno i młodość wiecznie nie dana
Szczęście miej w życiu, i bądź kochana
Miej szczęście w życia każdej godzinie
Szczęście odejdzie, młodość przeminie

Los jest przewrotny, złudny zdradziecko
Czyń dobro w życiu, kochaj jak dziecko
Śmiej się przez życie, jak słonko z rana
Kochaj jak dziecko, i bądź kochana

autor:Mesteno

Tak trudno sercu mówić, by znów pokochało
Jak na starcie w bieg życia, złamane zostało
Czy da się raz wtóry pokochać?
Czy da się raz wtóry wybaczać?
A może w milczeniu lepiej odejść, i nigdy nie wracać

autor: Mesteno

Dzisiaj umieć trza żyć, aby kochać i czcić,
Bo co wczoraj nie można naprawić.
Teraz liczę wciąż dni, gdy odszedłem zazdrością zraniony.
Teraz nie mam już nic, nie mam kochać, co czcić
Moja radość odeszła z miłością.
Nie wiem, jak żyjesz Ty, bo ja liczę wciąż dni, które wchodzą w miesiące i lata.
Muszę zgodzić się z tym, co już przeszło jak dym, chociaż w sercu smak bólu pozostał.

autor: Mesteno

Ze swej ziemi wyrywani, w duchu bólu i mozołu,
Nie ma końca ich istnieniu, odrodzili się z popiołów.
Witaj, witaj Orle Biały i ku górze wznoś swój lot,
Już wolność twej ojczyzny, nie przekuwa carski młot.

Witaj wolny pośród wolnych, tak jak dawniej znów w koronie,
Choć cię w bój przez mękę wiodły, ojców nasze harde dłonie.
Nam nie straszna jest niewola, odebranie ojcom chwały,
Kraj nasz wolny pośród wolnych, a nad ziemią Orzeł Biały.

Wyściel Orle gniazdo swoje, pośród silnych lasów drzew,
Niech w Ojczyźnie godło twoje, bo przelana za nią krew.
Taki kraj jest wolnym krajem, uśmiech dziecka, pewność wdowy,
Gdzie nie braknie jutro chleba, gdzie nie braknie polskiej mowy.

autor: Mesteno