„Żołędzie losu”, przemyślenia

„Żołędzie losu”

Brzozy w szatach pożółkłych
Wrzosy miodem spływają
Usta spierzchłe, pragnące
Oczy szczęścia szukają

Życie twarde, dębowe
Losu zbiera żołędzie
Czy w nich szczęście odnajdzie?
Może pragnąć go będzie

Ślepe losy gdzieś wiodą
Życia karty nieznane
Puste jeszcze ich strony
Jutra życiem pisane

autor: Mesteno

przemyślenia