„Uśmiech matki”

Dzieci stół już wkoło obsiadły
Jako łąkę zieloną kwiatki
Chłoną dobroć swą piersią młodą
Która płynie z miłości ich matki

Matka jednak nie zawsze szczęśliwa
O byt, o jutro zmartwiona
We łzach swych uśmiech dla dziatków odnajdzie
I zawsze je tuli w ramiona

Kto matki swej nie znał, tego życie smutne
W miejscu miłości ma gorycz i bliznę
Nie miał go kto kochać, stracił to na zawsze
Jako banita traci swą ojczyznę

Spośród wszystkich cnót ziemi, jedna piękna jak kwiatki
Moja biedna ojczyzna a w niej miłość mej matki

autor: Mesteno