„ Płacz serca ”, przemyślenia

„ Płacz serca ”

Noc twą postać rzeźbiła, w zakątku serca tej ziemi,
Dzień ci oczy darował, abyś widział go niemi.
Deszcz dał tobie łzy gorzkie, płacz z nieszczęścia zdroju,
Teraz płacze twe serce, i nie ma spokoju.

Dusza losem przygnębiona, w ogrom patrzy świata,
Dźwiga swoje przeznaczenie, życie ją przygniata.
Ciemność ją ogarnia, zamyka w swym lochu,
Płomień życia wygaszony, powraca do prochu.